[Alisa]

Yıldızları sensiz seyrediyorum,
Yıldızımız ikimizin yıldızı,
Sen yoksun diye oda parlamıyor.
Saksıdaki güllerimiz solmuş, sen yoktun çünkü.
Gece geçmiyordu.Deniz durgundu. Ağaçlar bile üzülmüştü gidişine dökülmüştü yaprakları.
Kuşlar, her gece bizi seyreden Kuşlarda yoktu.
Aşkımızın şahidi Ay da bu gece yoktu.
Bulutlar kapatmıştı yüzünü..
Güneş, saflığın umudun ve sevginin sembolü güneş.
Artık sabah oluryordu nihayet gün ağarmıştı.
Dönersin diye olan umudum yeniden yeşermişti.
Tıpkı kuraklığın ortasında suyu bekleyen çiçek gibi.
Sabah oluyordu sensiz geçecek bir günde tabii. Ve yıldızımız oda kaybolmuştu gözlerden.
Seni beklediğim gibi beklemeye başladı geceyi.
Muhtaçtım sevgine ağacın suya muhtaç olduğu kadar muhtaçtım sana.
Seninle sevdiğimiz çiçekleri, denizi, yıldızı, ayı en çokta sokakta oyun oynayan çocukları şimdi hiçbirini sevemez oldum.
Neyse ayrılık vakti geldi usul usul ayrılıyorum huzurundan.
Ama senden son ricam beni sakın unutma çünkü ben seni asla unutmucam