Ah annem!
İyi niyetlim, kuş yüreklim.
Çırpınışın reva mıdır yükü dünyadan ağır ömrüne.
Kime yarandı çabalayan ellerin.
Gözlerindeki inci tanelerini kimler için heba ettin, bi düşünsene.
Oradan oraya koşturdun da
Şöyle bir uzanıp yatmadın hasta olduğunda bile.

Ah annem!
Merhametlim, yufka yüreklim.
Mahallenin kedisinin açlığını dert ederdin kendine.
Sabahın ilk ışıklarıyla uyanıp, herkesten sonra uyurdun.
Fedakarlık sendeydi, vefa sende.
Sırtını ısıtan bir soba kadar olamadı dost sandıkların
"Olsun" derdin hep "olsun insanlık bende kalsın"

Ah annem!
Pamuk yanaklım,cennet bakışlım.
Kimseler anlamadı teki kalmış fincanını,
Rengi solmuş ve tüyleri çoktan dökülmüş halını.
Dedemden kalma köstekli saati,
Atmadın, attırmadın yıllarca
Eskisi olmayanın yenisi olmaz der dururdun ya hani.
Cefayı da gördün, yokluğu da.
Bir kat yorgan, bir tahta sandıkla
Çocuk yaşta düştün gurbetin kucağına.
Oyun oynayacak çağda, kucağında kundaklı bebekler.
O yana bu yana savruldun hayat rüzgarında.

Ah annem, temiz yüreklim
Nasıl da şefkatli bakıyor bilsen gözlerin
Kimsenin bilmediği gün ışığına çıkmamış sözlerin.
Bilsem hepsini bi yere not ederdim..

Ah annem, kıymetlim.
Saçlarından güller saçılır, yüzünde hep nur
Ne desem az gelir seni anlatmaya
Bir melek ki her gün kanadına ben mecbur
Varsa bir cennet, koynunda saklı durur...

❤🙏