[sessizce]

Sen bana kapanmayacak derinlikte yaralar açtın.
Ama ben seni hep güzel hatırlayacağım.
Aklıma geldiğinde "Neden sevmedi?" deyip üzülmektense
az da olsa sevdi diyerek avutacağım kendimi.
Öncemi, sonramı bir kavanoza koyup
duygularımı unutacağım."Güçlüyüm." dedim kendime.
Güçlüyüm ve her şeyin üstesinden gelebilirim."'
Herkese merhem olup bende yaralar
açmanı unutmak için neler denediysem olmadı.
Boș vermeyi denedikçe herkesleştim zamanla.
Bazen tam iyileştim diyorum, sebepsizce içime düşen
hüzne kadar iyi olabiliyorum sadece. Gülümseyebiliyorum mesela.
Ama herkese gūlüp kendi içime kan ağlıyorum bak, en kõtüsü de bu.

-Songül Ünsal-
-Günaydın Sızım-