[Ysf]

Susmanın gerçek anlamını bilerek mi davranıyorsunuz? (Bir çoğunuz için Sanmıyorum.!)
'Susmak erdemliktir'
'Söz gümüş ise sükut altındır'

'Konuşarak anlatılmaz herşey, bazen susmak yeter aslında. Unutma; Konuşmak bir ihtiyaç olabilir, ama susmak cevaptır anlayana'

Bu tür sözleri, atasözlerini çok kullanırız. Haklılar değil mi? Genelde bu tür sözleri okuyup anında sosyal medyada paylaşıyoruz. Yapabildiğimiz kadar da bu tür sözleri içimize sindiriyormuş gibide davranıyoruz.
Peki.. ciddi anlamda bura da bahsedilen susmanın ne anlama geldiğini biliyor muyuz?


Bu cümle çok doğrudur diye düşünüp, herşeye susan insanlar mevcut hayatlarımızda. Tabiki de size kötü söz söyleyen insanlar, laf söyleyenlere kalbinizi kıranlara anında laf söyleyip ben üste çıkacağım diyerek laf söylemeye çalışmak yerinde susmak en mantıklısı. (aptallara ne kadar uğraşırsan uğraş bir şey anlatamazsın diyorlar)
Fakat arkadaşınızla aranız bozulduğunda, 'susmak iyidir o anlasın' diye düşünüp konuşmadınız da..
Ya da arkanızdan laf söylemiş bir akrabanızı (lafı söylediğini iddia eden kardeşi tarafından size söylenmesi) duyup, 'demek böyle dedi o zaman bende onunla konuşmam', 'konuşursam ağır laf söylerim', 'onu sildim daha benimle görüşmesin' gibi düşünceler aklımıza hücüm eder.. Peki ya gerçekten söylemedi ise? Konuşmadan yüzleşmeden nasıl bilebilirsiniz?
Seneler sonra aynı ortam içerisine girdiğiniz konuşmadığınız bir arkadaşınızla, eski mevzular açıldığında 'sen benimle neden konuşmuyordun ya' dediğinizde: 'Ben sana sinirlenmiştim şu hareketinden ötürü senin ise umrunda bile değildi..' diye bir cevap aldığınızda. Aslında sizin bir suçunuzun olmadığını tamami ile yanlış anlaşılma olduğunu anladığınız o an savunmanızın ne faydası vardır?.
Ne siz 'neden benimle konuşmuyorsun diye sormuşsunuzdur'(yada sorduğunuz halde o konuşmayı geçiştirip red etmiştir.(Genelde boşver deriz karşı tarafta susar.) ) O kendi kendine bişiler algılayıp susmuştur. Halbuki neden sormuyor? Belkide duyacaklarımızdan korktuğumuz için sormuyoruz devam edilmesini istemeyerek kaçınma davranışı göstermeye başlıyoruz. Sanırım bu cümleleri yanlış anlayarak kaçınma durumuna yönleniyoruz. Bu düşüncelerim yanlış olabilir ama ben insanlardan gördüğüm, zamanında kendimde olan hareketlerin aslında susmanın çokta güzel bir yanını görmedim. (Ve bu şekilde gözlemlerime ve olanlara dayanarak analizimi çıkarttım.) Ama dediğim gibi. size ani bir şekilde sinirlendirmeye çalışan bir insana sonra konuşuruz diyebilirsiniz. Yada onu ufak ufak konuşarak sakinleştirmeye çalışabilirsiniz. O an düşünemiyor ve olayların farklı gelişeceğini düşünebilir, susabilirsiniz. Bir iki gün sonrada tekrar o konuyu konuşmak için arayabilirsiniz. Fakat tamami ile susmak ..
Farklı bir örnek vereyim.. Diyelimki çok sevdiğiniz arkadaşlarınızdan biri ama çokta sık görüşmüyorsunuz belkide rahatsızlık vermek istemediğiniz için yazmıyorsunuz. tamam.
Bu durumdan yaklaşık olarak bir kaç gün sonra şans eseri siz yazıyorsunuz. Bayadır yazışmıyoruz. Nasılsın vs. Bana yazma demiştin diyor. Halbuki sizin bunu yazma amacınız farklı. Belkide farklı uslupla söyleyebilirdiniz. Kişi kendi üzerine alınmış ve günlerce üzülmüştür. Acaba ben mi ona bir şey yaptımda bana yazma dedi diye düşünmüştür. Halbuki düşünemediğiniz için onu kırmak istemediğinizi, saçma saçma konuşup belkide fark etmeden canını sıkmamak için söylemişsinizdir. Belkide oda hassas bir dönemdeydi ve bu şekilde düşündü. Sonuçta konuşulmadığı için. Bir arkadaşlığın hatrına neden benimle konuşmuyorsun diye bir hesap sorulmadığı içinde herşey yanlış bir şekilde gelişmiştir. Lütfen bir insana susarken tekrar tekrar düşünün.

Eğer bir insana kızdıysanız bunu uslubunca dile getirin (bağırmadan.)
Kendinize hakim olamıyorsanız sonra konuşalım diyebilirsiniz.
Sevgilinizden ayrıldınız ve nedenini bilmiyorsunuz. Nedenini sordunuz mu yoksa direk susup zaten bitmişmi dediniz?
Yoksa korktuğunuz.. sizden başkasını sevdiğini söylemesinden mi korkuyorsunuz?
Belkide karşıdakine sevdiğinizi söylemeye utanıyor çekiniyorsunuz, doğru zamanı bulup neden söylemeyesinizki.. Belkide çok da fazla zamanınız yoktur bu hayatta yada onun.
Bazı şeyleri inkar edipte susabilirsiniz.
Susarak belkide o insanı içten içe bitiriyorsunuzdur. Peki nerede sizin insanlığınız.. Nerede yaşadınız güzel anlar? (Kim olursa olsun. Ailenizden biri, sevgiliniz, dostunuz, arkadaşınız)
Susarak içe atmak bu şekilde strese neden olacaktır. Ve bu stres sizi ruhen yormaya, baş ağrılarına, unutkanlıklara neden olacaktır belkide.. Bağışıklığınız düşecek ve hastalıklara daha yatkın bir hale getirecektir.
(Yazmadığım şu anlık aklıma gelmeyen bir çok daha olasılık olabilir.)
Genede bilmediğiniz bir şeyi yapmanız olası değil. Susmayı mantıklı bir şey olarak düşündüyseniz herşeye susarsınız.. haksızlığa.. sevgiye.. arkadaşlığa.. yanlışlığa.. çünkü susmak iyi bir şeydir diye kazındırdınız bilinç altınıza.
Bence yazdıklarıma ne kadar katılırsınız katılmazsınız bilemiyorum. Fakat kendi düşüncelerim bu yönde. Şu ana kadar tam aksini kanıtlayan bir olay görmedim. Zaten bahsettiğim şey oldukca açık bir durum. Susmak için nedenleriniz olabilir. Bu sizin canınızı çok acıtıyor olabilir. Genede karşıdakiyle ciddi anlamda konuşursanız (ki ben artık bunu yapmaya daha çok özen gösteriyorum) inanın bana susmak ile aldığınız o sıkıntılı durumun yerini rahatlamak alacaktır. Çünkü konuşarak canınız acısa bile duyduklarınızdan bir nedeniniz olacaktır. Ve inanın bana belkide hayatınızda en iyi şeyi yaptığınızı düşüneceksinizdir. Fakat bunu yaparken lütfen uslubunuza, söylemek istediklerinize, dile getirdiğiniz şeylere dikkat edin. Susmadan gidip birilerini suçlamak değil benim söylediğim. Sanırım ne demek istediğimi iyi anlıyorsunuz. ( Yani Kısacası Hayat Cok Kısa Cokta İçimize Kendimizle Konusmak Yerine Sormak Nedenleri Ögrenmek en Dogrusu...

[Kanka]

Yerinde olduğu sürece evet. Neticede Söz gümüşse sûkut Altındır derler.