|
|
19 Eylül 2022, 00:01
|
#1 |
   |
Tövbeler Olsun
Tövbeler Olsun
Boğdu yıllarımı aşkın ırmağı Bir daha geçmek mi, tövbeler olsun! Görünürde zemzem, gerçekte ağı Bir daha içmek mi, tövbeler olsun! Tarifsiz duygular sardı içimi Kimi yerde gezdim, havada kimi Düştüm tepetaklak, aldım dersimi Bir daha uçmak mı, tövbeler olsun! Aynalara baktım onu gösterdi Sırtımda gram yük tonu gösterdi Boyumun ölçüsü sonu gösterdi Bir daha ölçmek mi, tövbeler olsun! Bazen bir kasırga, bazen bir “hiç”tim İflas etti aklım, ben benden geçtim Kendime ateşten elbise biçtim Bir daha biçmek mi, tövbeler olsun! Bazen kuyulara indirdi beni Bazen zirvelere kondurdu beni Göçtüm yayla diye, dondurdu beni Bir daha göçmek mi, tövbeler olsun! Susuz bir çöl idim, suya muhtaçtım Hoşgörüye hasret, ilgiye açtım “Buldum-buldum!” diye yanına kaçtım Bir daha kaçmak mı, tövbeler olsun! Aldırmadan kınamaya, yergiye Tarla yaptım bir gramlık sevgiye Saçtım tohumunu yeşersin diye Bir daha saçmak mı, tövbeler olsun! Terk eyledim “sevda” adlı yapıyı Fırlattım ruhsatı, yırttım tapuyu Kilitledim gönül denen kapıyı Bir daha açmak mı, tövbeler olsun! Abdurrahim Karakoç
________________
  |
|
|
| Şu anda bu konuyu görüntüleyen etkin kullanıcılar: 1 (0 üye ve 1 ziyaretçi) | |
|
|
Normal
