Mihail nuayme - kardeşim
 

Kardeşim! Savaştan sonra haykırsa bir Batılı zaferini
Yad etse ölenlerini, övüp-yiğitlerinin barbarlığını
Sen türkü yakma galiplere, hor görme mağlupları
Eğil benim gibi suskun, yüreğin kan ağlasın
Kara bahtına ağlayalım ölülerimizin

Kardeşim! Bir er dönse yurduna savaştan sonra
Atsa bitkin bedenini dostlarının kollarına
Sen dost arama boşuna dönersen yurduna
Alıp götürdü açlık sırdaşlarımızı
Geriye kalan ölülerimizin hayaletleri

Kardeşim! Ekip biçse çiftçi yeniden toprağını
Yeniden yapsa onca zaman sonra topun yıktığı kulübesini
Artık kurudu çaylarımız, yıkık dökük ocağımız
Bırakmadı düşman toprağımızda dikili hiçbir şeyi
Geriye kalan bize ölülerimizin leşleri

Kardeşim! Olan oldu, istemesek olmazdı
İsteseydik başa gelen çekilmezdi
O halde ağıt yakma, elin kulağı duymaz sesimizi
Gel de bir hendek kazalım kazma kürek
Gömelim ölülerimizi tek yürek

Kardeşim! Biz kimiz? Ne yer, ne yâr, ne diyar
Uyumak, uyanmak alnımıza kazınmış ar
Dünya çürüttü bizi, kokuşturdu ölülerimizi
Gel kazalım başka bir hendek, al eline bir kürek
Gömelim ölülerimizi tek yürek