Kar
 

Gurbetteyim, içimde bir akşam mavisi hüzün
Efkarlıyım, içimde cam kırıkları
Bir veda seansına takılı kalmış yüzüm
Elimle bastırıyorum hıçkırıkları

Sen hiç yalnız kaldın mı kendinle
Bekledin mi gidip de dönmeyen yolcuları
Lal kesilerek yaşadın mı evrende
Dilini ısırarak gizledin mi bitmeyen sancıları

İnsan hem yetim hem de öksüz kalır bazen
Dağılır tüm efkar kayar endazen
İçinde bin değirmen ruhu ezerken
Duyulur ta arştan haykırışları

Zaman durdurur seni her şeye inat
Beklemek müebbet bir hükme varır olur kabahat
Vicdan bendini aşar tutmaz nasihat
Kar etmez kurtulmaya çırpınışları

Sus gönlüm her şeye kader de bu hesap bitsin
Başa gelene nasibim de sitemin geçsin
İçinde ne varsa savrulup gitsin
Kesilsin gönlünün serzenişleri

Sabır bir dipsiz kuyu ışıksız tünel
Sen tam bittim derken belirir bir el
Ta ufuk çizgisinden bir ses gelir gel!
Ve biter ızdırap bekleyişleri

Harun Erdem 2