Oysa mutlu olabilirdik.
Bazen karşına gerçekten sevebileceğin biri çıkar, seversin. Sıradan bir sevgi değil. Onu görünce heyecanlanırsın, konuşurken heyecanlanırsın ya da onu kaybettiğinde, ayrıldığında göğsünde bir baskı/ağrı hissedersin. Kalbin hızlı hızlı çarpar, gözlerinden yaşlar süzülür hiç birşey yapmak istemezsin. Kalbinde öyle bir yer ayırırsın ki ona, bilse, görse, hissetse Dünya bile dar gelir ona. Onu gördükçe daha çok üzülürsün. Seni üzdüğünü unutmaya çalışırsın unutamazsın. Onla kurduğun hayaller yaşanmışlıklar aklına gelir silemezsin. Bazen öyle çok seversin ki, sevilen bilse bu kadar sevildiğini belki bırakıp gitmezdi. İşte aynen böyle sevdim ben. Belki de mutlu olabilirdik, belki hayat bizim için daha da anlamlı olabilirdi. Hatayı hep kendimde aradım. Ve sonun da bir şeye şahit oldum dedim ki; Babam ben küçükken boşuna demiyormuş herşeyin fazlası zarar diye.
|
