[Jayus]

Osmanlı bürokrasisi çalışanlarının görev süreleri çok uzun olmaktaydı. Memurlar çok gerekmedikçe veya oldukça yaşlanmadan görevi bırakmadıkları görülmektedir.

Memurlar başka bir göreve geçmedikleri takdirde bürolarında ölene kadar çalışırlardı. Emeklilikte en önemli faktör, memurların gözlerinin görme gücünün zayıflamasıydı. Memurlar iş görmeyecek hale geldikleri zaman hekimbaşı ve çavuşbaşı tarafından kontrol edilirlerdi.

Bu görevlilerin raporları hastalığı teyit ederse, o memurtımar tasarruf ediyorsa tımar gelirinin, ulufe tasarruf gelirlerinden emekli maaşı verilirdi. Bürolarda 50 yıldan fazla çalışanlara rastlanıldığı gibi, 90-100 yaşlarına kadar memuriyette bulunanları tespit edebiliyoruz. Orta Defterdar Göynüklü Ahmed Efendi 1758’de öldüğünde 100 yaşını geçmişti.

Alıntı: Erhan Afyoncu, Sorularla Osmanlı İmparatorluğu