[LaviNya]

Milli Mücadele’nin buhranlı günlerinde, Ankara civarında yaptığı bir gezintiden dönerken, yolda sarıklı bir hocaya rast gelmişti. Konuşurken, üstlerinden geçen uçağı göstererek, sordu:
“Hocam, bu uçak nasıl uçuyor?”
“Ne bileyim ben… Öğretmediler ki bize?”
“Peki, sen ne bilirsin?”
“Ne mi bilirim. Bu uçağa bin dersin, binerim, oradan kendini aşağı at dersin, atarım… İşte ben bunu bilirim ama, bunu da senden öğrendim, Paşam!”
Mustafa Kemal, bu söz üzerine:
“Var ol hocam!.. Ama, şunu da bil ki, ben de senin gibiyim… Ben de, milletin hiçbir arzusunu, hiçbir isteğini, hayatım pahasına da olsa, yapmamazlık edemem!..”

[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...]


(Alıntıdır)