Oğuz Atay demişti, sevmek yarıda kalan bir kitaba devam etmek gibi kolay bir iş değildi. İşte ben o büyük işe kalkıştım.
Seni sevmek gibi büyük, kocaman bir iş..
Yanımdayken gülümsemesine bakıp, içinden "Bu şimdi benim mi?" diye çaktırmadan sevinmek, ya da aradan çok zaman geçer bazen bir kaç mevsim, bir kaç insan, bir kaç anı, bir kaç acı..
Her şey biter, hesaplar ödenir, defter kapanır.
Sonra olmadık zamanda, olmadık bir yerde saçma sapan bir karşılaşma olur.
Sonra... Sonra bir şey olmaz.
Çünkü hesap etmediğin bir kalbin vardır, O ne ayların ne yılların geçmesine aldırış etmeden ilk gün gibi taptaze seviyordur..
Omuzdan öpmek diye bir şey vardır. Yüküne ortağım der gibi.
Öyle güzel..
Eğer bu aşk değilse ben sana daha önce kimsenin kimseye olmadığı bir şey oldum..
Tarif edemeyeceğim kargaşaya atıldım, sanki sana saklandım?
Gitsem derim yırtılır, kalsam araflara katılırım.
Hangi kitabın, bilmem kaçıncı sayfasının, bilmem kaçıncı mısrasıydın?
Öyle ki, dilim kemiğim ve tenim ezberlemiş gibiydi seni.
Şimdi nasıl uyanmalıyım bu rüyadan? Ya da nasıl inandırmalıyım kendimi.
Ben çok büyük bir işe kalkıştım.
Seni sevmek gibi büyük, kocaman bir iş..


[YOUTUBE]0WVcqn8wAlc[/YOUTUBE]