[KahKaha]

Tatlı Yalnızlık

Yalnızlık yine çok tatlı bir hal aldı, Bolahenk.
Böyle evreleri var zaten yalnızlığın; başta çekilmez, sonra bolca sorgulatan, bir süre sonra ise çok tatlı bir bağımlılık haline gelen bir duygu. Sonraki evrelerini ise pek bilmiyorum…

Yalnızlığım ne zaman bağımlılık haline gelse hayatım tepe taklak oldu ve hayatımın bir sürü insana ihtiyaç duyulan yeni bir evresi başladı. Sanki böyle taparsan, seni onsuz da yaşatırım der gibi… Yeniden karıştırılıp, yeniden yoğurulup, yeniden şekillenmem gerekti. Maya aynı olduğundan olsa gerek o evre geçtikten sonra yalnızlıktan alınan tat pek farklılaşmıyor. Yine insanı kendine bağımlı edecek kadar lezzetli.
Bu defa alışıp, tadına vararak ama bağımlısı olmayarak devam edebilmek mümkün olsa keşke diye içimden geçiriyorum.

Ama tadı çok güzel be, Bolahenk…

D.T.