21 Aralık 2023, 08:09 | #1 |
Vazgeçtim...!
Ben seni kaybetmedim ki, senden vazgeçtim....
Çünkü beni anlamanı bekleyecek sabrım kalmadı. Zaten senin beni anlamaya da niyetin olmadı. İstesen yapabilirdin bunu. Seni nasıl sevdiğimi, kaybetmek istemediğimi anlayabilirdin... Bakışlarımdan, sarılmalarımdan, dokunuşumdan... Kalmayı isteseydin eğer, sevmeye devam etseydin. İsteseydi yüreğin mutlaka bir bahane bulurdubulurdu kalmaya! Ama sende biliyorsun ki sevmiyorsun... Bunu bana söylemek yerine, başka bahanelere sığınmayı seçiyorsun. "Seviyorum ama.... diye başlayan cümlelerin var senin. Farkındamısın bilmiyorum, gidişinde bile bir umut bırakıyorsun. Ne adam gibi gitmeyi beceriyorsun ne de doğru dürüst sevebiliyorsun. ... Sen benim yüreğimi, günahımı, ahımı alıyorsun. Birgün sevildiğin günleri çok özleyeceksin. Çünkü sen böyle sevilmeyi hiç hak etmiyorsun...! Biliyorsun
________________
İnsanı eksilten kaybedişleri değil; zannedişleridir..... |
|
|
Şu anda bu konuyu görüntüleyen etkin kullanıcılar: 1 (0 üye ve 1 ziyaretçi) | |
|
|