𝐒𝐞𝐧 𝐘𝐨𝐤𝐭𝐮𝐧..
Buğulanmış penceremde
Seni duşlerdim Ama sen yoktun.. Bulutları izlerdim Olmayacagını bile bile hayaller kurardım senli Şevkatin Sevginin ne oldugunu o bulutlara bakarak Öğrendim ben sen yoktun.. Çaresizligin ne olduğunu o bulutlara bakarken Ögrendim ben sen gene yoktun.. Sonra Ne mi oldu Çorap söküğü gibi Çözüldü Ard'arda Dibe vurdum Susmayı Öğrendim Konuşacak anlatmam gereken onca şey varken Susmayı ögrettin bana.. Sabrı öğrendim Sabredemeyecegim onca şey varken Sabretmek zorunda kalmayı ogrettin bana.. Yalandan gülmekmi olurmuş Ağlayacağım onca şey varken Yalandan gülmeyi ögrettin bana.. Baktımki Çok isteyince olmuyor Hayırlısı demeyi öğrettin bana Çünkü sen olman gereken yerde Yoktun Sen yokken Ben butun acıları Ögrendim Şimdi varsın Ama Yoksun Ben hala yaramaz bir çocuğum Hiç büyüyemedim Gözlerinin içinde kendimi aradım Tüm Gözlerde seni aradım Sadece beni anlamış bir çift göz bulma ümidim vardı Tüm yaramazlıklarımda Ama sen yoktun |
Alıntı:
Şiirin her dizesi duygularıma tercüman oldu, her dizesi çok güzel anlamlı, sevgili @[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...] kalemine, emeğine güzel yüreğine sağlık, mürekkebin bol olsun hep yaz canım. :aşk |
Alıntı:
Emeğine yüregine saglıkk |
Tüm Zamanlar GMT +3 Olarak Ayarlanmış. Şuanki Zaman: 00:06. |
Powered by vBulletin® Version 3.8.11
Copyright ©2000 - 2024, Jelsoft Enterprises Ltd.
Search Engine Friendly URLs by vBSEO ©2011, Crawlability, Inc.