[Hestia]

Hani tüm yaralar sen öpünce iyi olurdu, hani çocuk ruhum hemen unuturdu, hani kaldığım yerden oyunlar devam ederdi.... Yaralarımı öpmedin mi Anne?


Neden iyileşmemişler, neden bu denli savunmasızım, neden savunmasız olduğum her an yara alıyorum. Sonra unutmak için koşuyorum koşuyorum koşuyorum... Neden unutamıyorum anne, unutmak isterken neden tekrar düşüyorum...

Kendim yaralarımı iyileştrmeye çalışıyorum anne... Sarıp sarmalıyorum, merhemler sürüyorum, sürmeye çalışıyorum ama iyileşmiyor... Tekrar koşmaya başlıyorum, düşüyorum aldığım yaraların üstüne tekrar yara alıyorum. Daha çok canım acıyor daha çok kırılıyorum Anne...

Ölüyorumm Anne..