Yorumlar (14)

Bazen insan kendi hatalarıyla yüz yüze gelir,
Yaptığı yanlışlarıyla hayata yeniden başlayarak, düzelttim sandığı bir çok yanlışlarıyla yüzleşir.
Hepimiz de var olduğu gibi içimize atarak
Gülümsemeye devam ettiğimiz oldu oluyor.
Peki ya neden kendimize bunu yapıyoruz?
Nedensizlerle hala boğuşuyoruz?
Nedenlerle dolu cevabını bile bile
Yolumuza devam ediyoruz?
"Çok sevmek" ne kadar güzel olsa da acılarını yaşamaktan geri alamıyoruz kendimzi.
İçin içini yer kemirir, öyle bir duygu oluşur yüreğimiz de, ama uzak duramıyoruz.
Çok acı, yaşanmışlıkları bir kalemde silip atmak yaşanmamış gibi.
Bir yabancı gibi, o hissi tatmak çok acı.
Hayatımı adadım uğruna, sevdama gönül verdim nefesini nefesime kattım, hayat bulduğum yüreğinden beni koparıp söktün paramparça ettin, hiç titremeden toprağı üzerime attın, beni yaşarken öldürdün, ve sessizce uzaklaşıp gittin.
Yokluğunu hissetsemde ara da bir gel konuş benim ile "seni çok sevdim" söyle, yalan olsa bile bunu yap olur mu.
Üzerimde biten çimenleri temizle ki seveni varmış desinler. Beni unutma, unutma sana olan sevdamı olur mu!